Ἀνάμεσα στίς Μαρίες......

Εἴχαμε κάποτε ὅλοι μιά μητέρα

Μιά μητέρα κοινή

ὅλων μητέρα μάντισσα

Ὅταν ξυπνοῦσε ὁ ἄνεμος κοντά μας

Δέν φοβόταν τόν ἄνεμο

Ὅταν γαυγίζαν τά σκυλιά τριγύρω

Δέν φοβόταν σκυλιά καί δέν φοβόταν τίποτα

Ταξίδευε προτοῦ ταξιδέψουμε ἐμεῖς

Γυρνοῦσε στό σπίτι προτοῦ ἐμεῖς γυρίσουμε

Ὅμως μαζί μας ἔφευγε μακριά

Μόνο μαζί μας χόρευε μακριά

Μαζί μας ἄφηνε μιάν ὥρα τήν πατρίδα

Μαζί μας ἔσερνε μαζί της τήν πατρίδα

στή γλυκύτερη μέρα ὅποιου καιροῦ

Σέ ρέμβη σέ ξεφάντωμα σέ πλάνη

Ὅταν κάθε τραγούδι εἶναι ναός

Καί ἁρπάζει τήν πνοή ἀπ' τό πουλί

Καί ἁρπάζει ἀπό τή μέλισσα τό μέλι

Γ.  Σαραντάρης